Sinds afgelopen maandag mogen kinderen niet meer naar school. Maar als ZZP’er die (gelukkig) nog wel werk heeft, is het nu extra lastig om te schipperen tussen werk, kinderen en huishouden.

Ik heb de afgelopen dagen steeds meer respect gekregen voor de juffen en meesters op school. Ik vind het met 2 kinderen al behoorlijk pittig. Hoe doen zij dat met een hele klas?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat best lastig vind. In dit blog lees je mijn struggels van de afgelopen dagen.

Maandag

Maandag begonnen we vol goede moed. Er was nog geen werk vanuit school beschikbaar. Dus ik was ‘s morgens naar kantoor gereden, en had daar wat werkbladen gedownload en uitgeprint.

De kinderen begonnen vol enthousiasme, en leken het in eerste instantie best leuk te vinden bij Juf Mama.

Ondertussen was er paniek bij klanten die trainingen en seminars organiseren, waardoor ik veel aan de telefoon hing. Dat was het moment dat ik er achter kwam dat zeker de jongste niet zelfstandig kon werken.

Toen ook nog de kat naar binnen kwam met een levende muis, was de chaos compleet!

Laat maar, morgen weer een dag.

Dinsdag

Vandaag dacht ik slim te zijn… De kinderen hebben een schema nodig, waardoor duidelijk is wat er wanneer van hen verwacht wordt, eureka! Dus begonnen we dinsdag met het maken van een schema. Heel democratisch in samenspraak met de kinderen.

Dat schema leek leuk. Maar voor mijn meiden werkte het niet. Het half uur dat ik plande voor een taak, bleek veel te lang. En na 10 minuten wilden ze al wat anders doen. Wat natuurlijk niet werkt wanneer je samen één Chromebook moet delen.

En dat zelfstandig werken bleef ook vandaag een dingetje. Vooral de jongste vond het heel erg lastig, en stelde continue vragen. En die gingen niet alleen over haar taakjes. Het liefst vroeg ze zes keer om een snoepje terwijl ik aan de telefoon zat. Wanneer ik daar dan niet op reageerde, vond zij dat een ja.

Ondertussen probeerde ik nog steeds te werken. Maar ik merkte dat ik daar een heel kort lontje van kreeg. Het is niet voor niets dat juffrouw zijn een fulltime baan is!

Woensdag

Het schoolwerk van mijn dochters van 7 en 8 komt via verschillende kanalen, dus begint de dag met het overzichtelijk maken van wie wat moet doen. En daarbij moeten we ook goed kijken wat er online kan, en wat in de werkboeken. Ik vind dat best lastig.

Het ging een tijdje goed. Totdat mijn dochter aan de slag moest met zelfstandige naamwoorden. Later hoorde ik dat ik het gewoon verkeerd uitlegde. Maar hé, ik ben ook geen juf natuurlijk!

Dat resulteerde in een heel boos meisje dat de trap opstampte. Toen de oudste weer afgekoeld was, kreeg de jongste een driftbui. Waarom precies was onduidelijk, maar ze moest even haar frustratie kwijt.

Inmiddels zat ik zelf ook tegen het kookpunt aan. Toen ik naar buiten liep om af te koelen, zag ik de kat met een goudvis in zijn bek. En natuurlijk bleek dat net Blup, de lievelings-vis van de meiden te zijn. Dus allebei de kinderen in tranen, en ik zat met een halfdode vis. Dank je wel kat! ☹

Woensdagavond ben ik nog even aan het werk gegaan. Wat was het heerlijk om 2 uurtjes achter m’n laptop te zitten, zonder kinderen die van alles vragen en ruzie maken!

Donderdag

Na 3 dagen drama, had ik de conclusie getrokken dat thuiswerken en Juf Mama spelen gewoonweg niet werkt. Daarom was ik vanmorgen extra vroeg opgestaan, en om 6:45 al aan het werk. School begint hier om 9:00. Waardoor ik 2 uur de tijd had om te doen wat ik persé wilde doen vandaag. Wat een luxe! Iets voor 9:00 was ik klaar, en begon ik vol goede moed aan mijn taak als Juf Mama.

Doordat ik mijn handen vrij had, ging het vandaag stukken beter. De kinderen hadden hun schoolwerkjes in de ochtend zo goed als klaar. En ik kon in de tussentijd het huis een beetje fatsoeneren.

‘s Middags hebben ze tekeningen voor oma gemaakt. En die hebben we in de brievenbus gedaan toen we een stukje gingen wandelen. Even lekker eruit, en de kinderen konden hun energie kwijt. De rest van de middag hebben we spelletjes gespeeld. En dat was eigenlijk hartstikke gezellig.

’s Avonds dook ik weer achter mijn laptop. En toen ik die na 2 uurtjes werken dichtklapte, voelde het zowaar alsof ik echt wat gedaan had vandaag.

Let it go!

Ik wist al van mezelf dat ik als moeder op z’n leukst ben wanneer ik mijn eigen dingen kan doen. Maar dat zit er voorlopig gewoon even niet in.

Deze situatie duurt nog minstens 2 weken. Ik zing nu de hele dag “Let it go.” En hoop ondertussen dat de maatregelen niet verlengd en/of aangescherpt worden.